Visie

De transitie van het Sociaal Domein werd een feit

Veel wijziging van regelgeving binnen het sociaal domein kwam per 1 januari 2015 tot stand: de nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning, Jeugdwet, Wet langdurige zorg, bijbehorende aanpassingen in de Zorgverzekeringswet en de Participatiewet. De contracten werden getekend. Het stof daalde neer. De transitie van het stelsel vond plaats. 

We gingen met maatwerk en korte lijnen voor ‘meer en beter met minder’. Door de wijziging van regelgeving en beschikbare budgetten is ‘met minder’ afgedwongen.  De transformatie, die moest voorzien in ‘meer en beter’, kostte en kost nog veel moeite. Werd het dan toch alleen de sanering waar velen voor vreesden? Binnen enkele gemeenten ontstaan aansprekende resultaten, binnen veel gemeenten ontstonden tekorten. 

De transformatie blijkt een forse klus

Na transitie kwam de transformatie in beeld. In het veld zagen en zien we nog steeds veel mooie vernieuwende initiatieven opborrelen en tot uitvoering komen. Ook beleidsmakers krijgen weer aandacht voor substantiële vernieuwing van werkwijzen, cultuur en structuur. We zoeken en blijven zoeken naar passende invulling van 'het wat' en 'het hoe'.  Transformatiekunde en resultaat van samenspel in het netwerk werden de nieuwe uitdagingen. Op de ene plaats gaat het goed, op de andere plaats kost het moeite. Het is net mensenwerk! Steeds zijn er enthousiaste en betrokken mensen die de draad oppakken. 

De transformatiethema's

We hadden een verzorgingsstaat. Als je aan de criteria voldeed verstrekte de centrale overheid een te claimen voorziening. We behoeven een samenleving waarin je op eigen kracht en samen met anderen participeert. In wijken en kernen staan burgers op en nemen initiatief.

We hadden instellingen waarin mensen met een zorg- of ondersteuningsvraag opgenomen (opgeborgen?) werden. We hadden centraal gereguleerde voorzieningen voor veel apart benoemde specifieke ondersteuningsvragen. We behoeven aangepaste woningen en voorzieningen in wijk en kernen waarin we steeds langer, met passende steun dichtbij en op maat, blijven wonen en leven.

We hadden eilandjes van woon-, zorg- en welzijnsvoorzieningen, ieder met een eigen doel, belang en werkwijze. We behoeven steeds meer netwerken met lokale steun op maat in de buurt en integraal over de levensgebieden.